بذر گل بنفشه

بذر گل بنفشه
بنفشه با نام علمی Viola گیاهی چندساله است که به صورت یک ساله و دو ساله کشت و کار می شود. گل ها از محور برگ ها به صورت تکی و به ندرت جفتی ظاهر می شود. گل ها در آخر زمستان یا اوایل تا اواخر بهار به مقدار فراوان ظاهر می شوند.گلهای آن منفرد، زیبا و به رنگ بنفش ، بندرت سفید یا گلی و معطر است. دمگل‌های دراز گل که از بین دمبرگ‌ها منشاء می‌گیرند، قبل از منتهی شدن به گل، حالت خمیده شبیه عصا پیدا می‌کنند. گل ها خودگش و گرده افشانی به صورت گلهای بسته ( کلیستوگامی ) انجام می شود.میوه‌های بنفشه پوشینه، کروی، پوشیده از کرک ومحتوی دانه‌هایی به رنگ زرد با لکه‌ای سفید هستند. گلهایی عاری از گلبرگ در بین دمبرگ‌های آن ظاهر می‌شود که همیشه به حالت مخفی درآن باقی می ماند.
هیبریدهای V. x wittrockianaبه عنوان گیاه باغچه ای جهت گلدهی در زمستان و بهار استفاده می شوند.

گلدهی:

گلدهی بنفشه از اواخر زمستان یا اوایل بهار شروع می شود. نوعی از آن که به بنفشه چهار فصل معروف است در تمام سال گل می دهد ولی گل ریزان (اوج گلدهی) آن در بهار و پائیز است. در Violetها ، گلدهی تحت تأثیر دما و طول روز قرار می گیرد. این دسته درتابستان (دمای بالا و طول روز بلند) رشد خوبی داشته و در پائیز شروع به گلدهی می کنند.

نیازها:

گل بنفشه آفتاب دوست است ولی چند ساعت سایه را به خوبی تحمل می کند. بنفشه هایی که در سایه کشت می شوند گل های ریزی تولید می کنند. با گرم شدن هوا گلدهی بنفشه کم و اندازه گل کوچک می شود. اگر هوا کمی خنک باشد یا اینکه مقداری سایه باشد عمر گل بیشتر است ولی کیفیت آن به خوبی محل آفتابی نخواهد بود. از لحاظ خاک، تمام گونه های بنفشه برای گلدهی مطلوب خاک مرطوب و غنی از کود حیوانی، با زه کشی کافی نیاز دارند.

تکثیر:

بنفشه گیاهی چندساله است که بسته به گونه از طریق بذر، قلمه، تقسیم ریشه و جدا کردن ساقه های دستک مانند افزایش می یابد. بذر آن را در مرداد در شاسی کاشته و سپس نشاءها را به زمین اصلی منتقل می کنند. بذر را به صورت دست پاش می کارند و با مقداری خاک نرم یا کود دامی پوسیده می پوشانند. چون گیاهان جوان به آفتاب سوختگی حساس هستند در مکان های گرم هم تا زمان سبز شدن و استقرار گیاه، سایبان ایجاد می کنند. از آنجا که بنفشه سه رنگ به مرگ گیاهچه خیلی حساس است بستر کاشت و کود مورد استفاده نباید آلوده باشد. نشاءها درپائیز به زمین اصلی منتقل شده و به فاصله حدود ۲۰ سانتی متر کشت می شوند و در زمستان در زیر برف می مانند. گاهی در خزانه دوم کشت شده و پس از سپری شدن زمستان در فرصت مناسب به زمین اصلی منتقل می شود.

بخش هوایی گیاه به سرما مقاوم است ولی در اثر یخ زدن ممکن است به ریشه آسیب برسد.