بذر پاچی سرئوس پرینگلی ده عدد

بذر پاچی سرئوس پرینگلی

پاچی سرئوس پرینگلی با نام علمی Pachycereus pringlei یکی از بزرگترین کاکتوس های جهان است که میتواند بیشتر از ۲۰۰ سال زندگی کند.
پاچی سرئوس پرینگلی با نام های دیگری نیز شناخته شده است از جمله سرئوس پرینگلی با نان علمی Cereus pringlei، پیلوسرئوس پرینگلی با نام علمی Pilocereus pringlei و پاچی سرئوس تیتان با نام علمی Pachycereus titan.

نگهداری پاچی سرئوس نسبتا آسان است، در تابستان بهتر است در فضای باز و در آفتاب غیر مستقیم نگهداری شود و آبیاری به طور  منظم صورت بگیرد معمولا در فصل رشد کاکتوس ها به آبیاری بیشتری نیاز دارند البته با رعایت کردن این نکته که در فاصله بین دو آبیاری خاک کاملا خشک شده باشد. خاک هم باید از زهکشی بالایی برخوردار باشد.
در طول ماه های زمستان باید به خواب برده شود و در دمای پایین نگهداری شود البته دما نباید خیلی پایین باشد در غیر این صورت لکه هایی روی کاکتوس ایجاد میشود. آبیاری به حداقل برسد در غیر این صورت به دلیل در حال رشد نبودن کاکتوس، آبیای و مرطوب ماندن خاک باعث پوسیدگی ریشه کاکتوس میشود.
زمانی که اندازه کاکتوس تقریبا سی الی چهل سانتی متر باشد کم کم گل میدهد و به مدت دو روز و فقط در طول روز باز میشوند.

تکثیر از طریق کاشت بذر و یا کاشت قلمه کاکتوس های بالغ صورت میگیرد.
تکثیر از طریق بذر:
با فراهم نمودن شرایط، کاشت بذر پاچی سرئوس پرینگلی در هر فصلی امکان پذیر است.
شرایط مناسب کشت عبارت است از ترکیب خاک مناسب که ضد عفونی و قارچ کشی شده، دمای مناسب ۲۰ تا ۳۵ درجه سانتی گراد، رطوبت خاک بالای هشتاد درصد، رطوبت هوا بالای هفتاد الی هشتاد درصد، نور آفتاب فیلتر شده روزی دو الی سه ساعت.
کاشت از طریق قلمه:
بعد از برش کاکتوس، قلمه را به مدت چند روز در جای سایه و نسبتا خنک قرار میدیم و اجازه میدیم تا قسمت برش خورده کاملا خشک شود و به اصطلاح پینه ببندد، پس از آن در ترکیب خاک مناسبی کاشته و به تدریج به مکانی نور گیر منتقل کرده و آبیاری را پس از گذشت تقریبا دو هفته کم کم شروع میکنیم.

بذر پاچی سرئوس پرینگلی نسبت به سایر بذرها درشت تر میباشد و در هنگام جوانه زنی به صورت دو برگی و یا سه تا چهار برگی نیز ظاهر میشوند.