پرسکیا

پرسکیا درختچه ای است که از ابتدای رشد به صورت ستونی رشد میکند. پرسکیاها در کشورهای مکزیت و آرژانتین شمالی به جای پرچین در کشتزارها کاربرد خوبی دارند. در سال های اخیر کارشناسان پس از بررسی ها و مطالعه بیشتر، ترکیب تخمدان این جنس را به دو بخش تقسیم نمودند و گونه های تازه تری را در کاکتوس پرسیکاها شناسایی و در جنس ردوکاکتوس Rhodocactus جای داده اند.
پرسکیا ظاهری متفاوت با سایر کاکتوس ها دارد و در این نمونه از کاکتوس ها به شکل درخت و درختچه های انبوه با شاخه های بالا رونده دیده می شوند و بیشتر برگ هایی عادی و همانند گل کاغذی دارند. گل های آن در میانه تابستان شکوفا می شوند و باید گفت شبیه بوته های بالا رونده می باشند. ولی قطر گل ها بین ۱ تا ۵ سانتیمتر و رنگ آنها از سفید، لیمویی، ارغوانی و سرخ در گونه های مختلف، دگرگونی دارند. میوه پرسکیاها کروی به قطر ۲ تا ۵ سانتیمتر به رنگ زرد که هنگام رسیدن سرخ رنگ می شوند.

کاکتوس پرسکیا پایه خوبی برای پیوند سایر کاکتوس ها به شمار می رود که امروزه بر خلاف گذشته در ایران نیز پیوند انواع کاکتوس بر روی این گونه به وفور صورت میگیرد و پایه بسیار مناسبی برای پیوند زدن انواع آستروفیتوم ها و پیوند زدن انواع آستریاس ها به شمار می آید.

پرسیکا برای ادامه ی رشد، بیشتر از سایر کاکتوس ها به رطوبت نیاز دارد. در پهنه های شمالی ایران جایگاه خوبی برای زیست آن به شمار می رود. ازدیاد آن از طریق کشت بذر انجام می شود. ولی در ایران بیشتر قلمه تکثیر شده و در زمستان نگهداری آن تا اندازه ای به جای گرمتر نیاز دارد تا از خزان شدن برگ ها جلوگیری شود.
نیاز نوری آن باید به صورت کامل باشد با قرار گرفتن در نور مستقیم آفتاب ساقه آن قویتر و قطورتر میشود.
قلمه گرفتن پرسکیا به این صورت است که مقداری بالاتر از سطح خاک جایی از گیاه که در حال رشد است را با کاتر و یا تیغ تمیزی برش داده و تکه ی جدا شده را چند روز در سایه قرار داده تا محل برش پینه ببندد پس از آن میتوان اقدام به کاشت کرد.
همچنین میتوان قلمه را ابتدا در آب ریشه دار کرده و بعد از ریشه دار شدن در خاک مناسب کاشت.